આવડી જાય છે…

 આવડી જાય છે…

ઠોકર વાગે તો, ચાલતાં આવડી જાય છે,

પડીને, જાતે ઊઠતાં આવડી જાય છે!

ધુતારાઓ લુંટે છે, તકનો લાભ લઈને,

લુંટાઈને, લોકોને પારખતાં, આવડી જાય છે!

જખ્મો ઘણીવાર, બતાવી નથી શકાતાં,

ગુપચુપ રડીને, સહેતાં આવડી જાય છે!

અસફળતા કોઈકવાર, હતાશ કરે છે,

હારીને, જીતનું મુલ્ય સમજતાં, આવડી જાય છે!

ખેંચતાણ સંબંધોમાં, કાયમ રહે છે,

જતું કરીને થોડું, જીવતાં આવડી જાય છે!

લાગણીઓનાં ગુણાકાર, જો કરીએ તો,

“ચાહત”નું મહત્વ, સમજતાં આવડી જાય છે!!

💕ચાહત💕

શબ્દો…

 શબ્દો…

થોડામાં ઘણું બધું, કહી જાય છે શબ્દો,

મનનાં ભાવ, વ્યક્ત કરી જાય છે શબ્દો!

હૃદયનાં વિવિધ, આવરણ ઉતારીને,

વણકહી કથા, કાયમ કહી જાય છે શબ્દો!

અવનવાં સંબંધો ની, અજબ દુનિયામાં,

બોલવાની લઢણથી, પરખાય છે શબ્દો!

ના કરી શકીએ ભલે, ભલું આખાં જગનું,

આશ્વાસન નાં બે શબ્દોથી, મપાય છે શબ્દો!

કહી ના શકીએ જો, પ્રણયની લાગણીને,

આંખોથી, “ચાહત” કહી જાય છે શબ્દો!!

💕ચાહત💕

ખબર પણ, ના પડી…

ખબર પણ, ના પડી…

સમય વિત્યો, પણ કેવી રીતે, 

ખબર પણ ના પડી,

જિંદગીની દોડમાં, ઉંમર ક્યાં વિતી, 

ખબર પણ, ના પડી!

માં બાપ બનવાનું સુખ હતું, ‘ને ચિંતા બાળ ઉછેરની,

ઉછેરતાં ઉછેરતાં, આપણે, સમજદાર ક્યારે થયાં,

ખબર પણ, ના પડી!

શરુઆત હતી જિંદગીની, યૌવનનાં જોમથી,

હાંફતાં હાંફતાં, મધ્યાહ્ને ક્યારે પહોંચ્યાં,

ખબર પણ, ના પડી!

એક સમયે, હતાં જવાબદારી માં બાપની,

જવાબદારી ઉઠાવતાં ઉઠાવતાં, ક્યારે મૂરઝાયા,

ખબર પણ, ના પડી!

ગુમાન હતું નોકરીનું ‘ને, સત્તા અને દમામનું,

એશ આરામથી જીવતાં જીવતાં, પરિવારથી દુર ક્યારે થયાં, 

ખબર પણ, ના પડી!

બાળપણની એ મોજ મસ્તી, ‘ને યુવાનીનું જોશ,

જીવતાં જીવતાં, ઘડપણ, ક્યારે આંગણે આવ્યું, 

ખબર પણ, ના પડી!

“ચાહત” હતી દિલની, મિત્રોની સંગતમાં જીવવાની,

એકમેકથી દુર, ક્યારે થયાં, 

ખબર પણ, ના પડી!!

💕ચાહત💕

હોવી જોઈએ…

 હોવી જોઈએ.. 

પારદર્શકતા મનની, કાચ જેવી હોવી જોઈએ,

હૃદયની લાગણી, આંખોમાં વંચાતી હોવી જોઈએ!

ફુલોની મનોહર સુગંધથી, આકર્ષાય છે હર કોઈ,

પ્રેમની ખુશ્બુ જીવનમાં, હર પળ હોવી જોઈએ!

વિતે છે રોજ દિવસ, ‘ને, વધે છે જિંદગીનાં વરસો,

યાદગાર એક ક્ષણ, જીવનમાં ખાસ હોવી જોઈએ!

સંબંધોની દુનિયા, જીવનમાં છે ખુબ અટપટી,

પડછાયાની જેમ, કોઈ વ્યક્તિ સાથ હોવી જોઈએ!

પ્રેમની સુગંધ હોય ત્યાં, જીવન ઉપવન છે,

“ચાહત” નાં ફુલની, એક ખાસ, ક્યારી હોવી જોઈએ!!

💕ચાહત💕

કાશ, જીવવાને ફરી, એ ક્ષણ મળે…

  કાશ, જીવવાને ફરી, એ ક્ષણ મળે…

સંભારીએ નાનપણ ‘ને, એ, બાળપણ મળે,

કિલ્લોલ કરતું, એક હાસ્ય મળે!

કાશ, જીવવાને ફરી, એ ક્ષણ મળે!

વાગોળીએ, વાતો મધુરી શાળાની ‘ને,

ખીંટીએ લટકતું, દફતર મળે,

કાશ, જીવવાને ફરી, એ ક્ષણ મળે!

ચીકુ, જામફળ કે, કાચી કેરી ખાતાં,

રસ ઝરતું,એક સગપણ મળે!

કાશ, જીવવાને ફરી, એ ક્ષણ મળે!

પાટી પેન કે, નવી ચોપડીની સુગંધમાં,

ઘરકામ કરતું, મિત્ર મંડળ મળે!

કાશ, જીવવાને ફરી, એ ક્ષણ મળે!

ઉનાળુ વેકેશન કે, આકસ્મિક રજામાં,

ગલીઓ ખુંદતું, તોફાની વૃંદ મળે!

કાશ, જીવવાને ફરી, એ ક્ષણ મળે!

વરસાદનાં પાણી કે, ખાડા ખાબોચિયા માં,

હોડી તરાવતું, બાળપણ મળે!

કાશ, જીવવાને ફરી, એ ક્ષણ મળે!

દોડતી કે, ભાગતી જિંદગીમાં,

“ચાહત”થી રહેવાય એવું, એક વિરામસ્થળ મળે!

કાશ, જીવવાને ફરી, એ ક્ષણ મળે!!

💕ચાહત💕